Zonnige zomerwandeling in levende duinen...

Het was gisteren weer een feestje! Fred van Rossum, een meneer die ook een Bracco Italiano heeft, had via de Bracco Italiano Club een wandeling georganiseerd in de Loonse en Drunense Duinen. Het was weer super ... en het weer was super! Het één had vast met het ander te maken. Hoe dan ook - voordat ik in nog diepzinnigere poëzie verzand - bazen, aanhang van bazen (bijvoorbeeld de ouders van Jan die ik inmiddels met dikke kwispels verwelkom!), bracco's en andere viervoeters, waaronder mijn vriendjes Nalla en Mellow natuurlijk, hebben genoten van een mooie en bijzonder gezellige wandeling. We begonnen bij Landgoed Bosch en Duin in Udenhout, waar we een op een woestijn lijkende zandvlakte hebben geslecht. En dan dacht je dat de Sahara groot was, ha! Het schijnt dat de zandvlakte continu van vorm verandert, het zijn een soort wandelende duinen zeg maar. Daar hebben we eerst een rondje gelopen.

aan de rand van de woestijn...

Al gauw bleek dat toeval toch bestaat. Let op: tijdens de wandeling kwamen de bazen in gesprek met Twan en Isabel en twee van hun kinderen. Twan en Isabel hebben een Bracco - dat was te verwachten - maar ze blijken maar 10 km van ons weg te wonen, in dezelfde gemeente Oss nog wel! Hun Bracco is 6 maanden, zijn moeder komt van dezelfde fokker als ik en hij heet ... VIKO! En ze rijden ook nog eens in dezelfde auto als Chantalle en Jan. Dus dat was natuurlijk superleuk, we gaan gauw weer samen wandelen in de bossen bij ons in de buurt! Kijk, dit ben ik samen met Viko:

Na het eerste deel van de wandeling verplaatste de groep zich per auto naar de Rustende Jager, hetgeen meer mensen hadden bedacht voor de zondagmiddag. Maar eenmaal op pad kwamen we nauwelijks meer iemand tegen. Nu was het terrein wat meer bosachtig, al kwamen we nog wat flinke stuifduinen tegen. Die waren ons waarschijnlijk achterna gewandeld!

Kijk, een dik linkeroog (voor de kijkers rechts), vanwege een drieste actie in het bos

en een tak die niet meewerkte...is inmiddels alweer over!

Omdat de temperatuur inmiddels behoorlijk tropisch aanvoelde, en vooral de bracco-bazen zich zeer sterk door het terras van de Rustende Jager aangetrokken voelde, hielden we het na een uurtje voor gezien. Het was mooi geweest. Het terras was vol zodat we ons een beetje moesten verspreiden, maar we hebben daar een paar zeer aangename uurtjes doorgebracht. Ik vooral met slapen.

Als ik nu terugdenk aan de afgelopen maanden die ik in Nederland ben bij Chantalle en Jan, dan ben ik echt wel veranderd, bedenk ik me nu! Ik vond in het begin zo ongeveer iedereen eng, maar dat is voor een groot deel over. Af en toe kan ik er nog niet zo goed tegen als mensen heel druk doen tegen me, maar voor de rest laat ik het me allemaal eigenlijk welgevallen. En ik voel me er goed bij!

Al met al weer een dag met veel plezier. En daarvoor leven we toch (heb ik inmiddels door)?

Voor meer foto's van deze fijne dag verwijs ik je naar de site van de Bracco Italiano Club, daar zullen de foto's van Hans de Jong en anderen binnenkort te vinden zijn.