Zonnige zomerwandeling in levende duinen...

Het was gisteren weer een feestje! Fred van Rossum, een meneer die ook een Bracco Italiano heeft, had via de Bracco Italiano Club een wandeling georganiseerd in de Loonse en Drunense Duinen. Het was weer super ... en het weer was super! Het één had vast met het ander te maken. Hoe dan ook - voordat ik in nog diepzinnigere poëzie verzand - bazen, aanhang van bazen (bijvoorbeeld de ouders van Jan die ik inmiddels met dikke kwispels verwelkom!), bracco's en andere viervoeters, waaronder mijn vriendjes Nalla en Mellow natuurlijk, hebben genoten van een mooie en bijzonder gezellige wandeling. We begonnen bij Landgoed Bosch en Duin in Udenhout, waar we een op een woestijn lijkende zandvlakte hebben geslecht. En dan dacht je dat de Sahara groot was, ha! Het schijnt dat de zandvlakte continu van vorm verandert, het zijn een soort wandelende duinen zeg maar. Daar hebben we eerst een rondje gelopen.

aan de rand van de woestijn...

Al gauw bleek dat toeval toch bestaat. Let op: tijdens de wandeling kwamen de bazen in gesprek met Twan en Isabel en twee van hun kinderen. Twan en Isabel hebben een Bracco - dat was te verwachten - maar ze blijken maar 10 km van ons weg te wonen, in dezelfde gemeente Oss nog wel! Hun Bracco is 6 maanden, zijn moeder komt van dezelfde fokker als ik en hij heet ... VIKO! En ze rijden ook nog eens in dezelfde auto als Chantalle en Jan. Dus dat was natuurlijk superleuk, we gaan gauw weer samen wandelen in de bossen bij ons in de buurt! Kijk, dit ben ik samen met Viko:

Na het eerste deel van de wandeling verplaatste de groep zich per auto naar de Rustende Jager, hetgeen meer mensen hadden bedacht voor de zondagmiddag. Maar eenmaal op pad kwamen we nauwelijks meer iemand tegen. Nu was het terrein wat meer bosachtig, al kwamen we nog wat flinke stuifduinen tegen. Die waren ons waarschijnlijk achterna gewandeld!

Kijk, een dik linkeroog (voor de kijkers rechts), vanwege een drieste actie in het bos

en een tak die niet meewerkte...is inmiddels alweer over!

Omdat de temperatuur inmiddels behoorlijk tropisch aanvoelde, en vooral de bracco-bazen zich zeer sterk door het terras van de Rustende Jager aangetrokken voelde, hielden we het na een uurtje voor gezien. Het was mooi geweest. Het terras was vol zodat we ons een beetje moesten verspreiden, maar we hebben daar een paar zeer aangename uurtjes doorgebracht. Ik vooral met slapen.

Als ik nu terugdenk aan de afgelopen maanden die ik in Nederland ben bij Chantalle en Jan, dan ben ik echt wel veranderd, bedenk ik me nu! Ik vond in het begin zo ongeveer iedereen eng, maar dat is voor een groot deel over. Af en toe kan ik er nog niet zo goed tegen als mensen heel druk doen tegen me, maar voor de rest laat ik het me allemaal eigenlijk welgevallen. En ik voel me er goed bij!

Al met al weer een dag met veel plezier. En daarvoor leven we toch (heb ik inmiddels door)?

Voor meer foto's van deze fijne dag verwijs ik je naar de site van de Bracco Italiano Club, daar zullen de foto's van Hans de Jong en anderen binnenkort te vinden zijn.

Tussentijdse training op een trainingsveld

Ik heb deze week dagelijks moeten oefenen met volgen, zitten, liggen, blijven, weer zitten, staan, voor komen enzo. Best leuk vind ik zelf. Tussen de middag gingen we vandaag nog even naar een mooi oefenveldje, waar ik de hele reut nog een aantal keer heb moeten doen. Toen we weg gingen bedacht Jan ineens dat het wel leuk zou zijn om ook even aan de bloglezers te laten zien dat ik met deze dingen bezig ben. Dus voilà, hierbij een korte video van een paar van de standaard oefeningetjes ... het gaan liggen begin ik ook zonder koekje steeds beter onder de knie te krijgen, als Chantalle en Jan maar een beetje vaart in hun handbewegingen houden!

Zomaar Zomer!

Het leken wel Italiaanse omstandigheden vandaag in de achtertuin! Wat een heerlijk zonnig weer en wat een fantastische temperatuur! Daar wordt je gewoon helemaal vrolijk van! Niet dat ik dat nodig heb, want ik ben eigenlijk altijd wel in voor een geintje. Zo maak ik er een sport van om vooral Nalla uit te dagen voor een stoeipartij, en ja hoor op deze zonnige dag kon ze geen weerstand bieden aan mijn pesterijen. Mellow vond het te warm denk ik, die bleef in de schaduw liggen...

Let ook vooral even op de glans die van mijn vacht af spat!


Na het spel was er nog even tijd voor een familiekiekje:

Tot slot wil ik je nog even kennis laten maken met een diersoort dat ook bij mij in huis woont: het heet Meneer, het is een bijzonder interessant schepsel, dat heeeeeel lekker ruikt maar die af en toe best scherpe nagels aan me laat voelen als ik op ontdekkingsreis ga bij hem. Ik vind hem wel leuk!

Vaderdag

Elio di Cacciola is mijn vader, maar daar heeft dit berichtje eigenlijk niets mee te maken. Ik ben zondag naar de kust geweest, naar de ouders van Jan. Iets met vaderdag...een raar menselijk gebruik. Eerst lekker gedraafd door de duinen. Daar zitten, net als in Herperduin, heel veel konijnen. En die vind ik echt geweldig leuk! Maar omdat ik het daar nog niet zo goed kende, durfde ik niet echt mijn neus achterna.

Daarna zijn we naar het huis van de ouders van Jan gegaan, en zoals gebruikelijk kwamen wij als laatste aan ... het huis zat dus al vol met visite, maar daar vond ik niks engs aan! Ik heb me echt keurig gedragen al zeg ik het zelf, hier en daar een klein kwijlspoortje op visitebroeken achtergelaten, maar ja dan denken ze tenminste nog een keer aan me.

Priya en Ruben, het nichtje en neefje van Jan, heb ik ook weer gezien en die vind ik echt heel erg leuk! Ze hebben hun lagere school rapporten aan Chantalle en Jan laten zien en die vielen bijna achterover van alle negens en tienen! Super gedaan hoor!

Voor mij was het weer een goede ervaring, op visite gaan is nu offcieel een ding geworden dat ik leuk vind om te doen!

De Clicker

Gisteren heb ik niet alleen een gave wandeling op de Veluwe gemaakt, maar 's avonds was ook nog eens mijn cursusavond bij Exarcio. Deze keer had ik wat meer moeite met het af-gaan, vooral het blijven liggen was een beetje moeilijker dan anders. Er gebeurde ook zoveel om me heen! Ik moet alles natuurlijk wel goed in de gaten houden, ook als het achter me gebeurd. En dat gaat alleen zittend. Maar daar was Jan het niet zo mee eens geloof ik. En Martin-de-trainer heeft nog wat tips aan Jan meegegeven om het allemaal wat duidelijker voor me te maken. Dus ik heb zo'n vermoeden dat ik deze week heel wat keer plat moet!

Er was wel een spannend nieuw ding tijdens de training. Ze noemen het een "clicker"; voor de bazen ook een nieuw apparaat maar ik geloof dat het me wel aan staat. Ik kreeg namelijk heeeeel veeeel gerookte kipblokjes, steeds als er een "click"geluidje was kreeg ik een stukje. Zonder dat ik er iets voor hoefde te doen! Ha, kom daar eens om tegenwoordig! Kijk, het apparaat ziet er zo uit:

Vanmorgen hebben we in de tuin ook nog even geoefend...nou ja geoefend, hier hoef je als hond niks voor te kunnen! Echt goed! Maar er zal wel een addertje onder het gras zitten, ik moet er straks vast kunstjes voor gaan doen! Dus voorlopig maar even profiteren van de momenten dat ik alleen maar braaf rechtop hoef te zitten en er als vanzelf koek en snoep naar me toe komt!

Speulderbos

We zijn vandaag in een nieuw bos geweest! Ergens op de Veluwe, bij Garderen in de buurt, ligt het Speulder- en Sprielderbos. Een heel groot bos vol met imposante bomen. En met ECHT wild! Zo hebben we een ree gezien, nou dat is niet zo bijzonder want die zien we bij ons in de bossen ook regelmatig. Maar we hebben, dankzij de scherpe blik vaan Chantalle, ook drie wilde zwijnen gezien. Ze waren lekker aan het zwijnen, zich van geen kwaad bewust, dus Chantalle en Jan konden ze goed observeren. Wij - de drie viervoeters - bleven netjes bij de bazen, dus wij hebben ze niet gezien.

Al hadden we wel ons eigen zwijntje meegenomen...Nalla lag natuurlijk weer als eerste in een vieze vette modderplas. Ik drink daar alleen uit en spatter wat in het rond. Maar Nalla moet echt door het water "krokodillen". 't Is dat Mellow vanwege z'n buikwond nog niet het water in mocht van Chantalle en Jan, maar anders had hij waarschijnlijk ook lekker z'n gang gegaan. Ze worden niet voor niets ook wel Smetcoats genoemd... Dit was zo ongeveer het resultaat:

Eigenlijk zie je niet eens zo goed hoe ze er echt uitzag, haar lampekapje fungeerde als een soort trechter zodat er een tijdje modderwater in stond. En dan die geur...

Mellow voelde zich zo na zijn operatie best goed, maar hij was nog niet helemaal fit. Hij heeft de 7 kilometers lekker meegesukkkeld en laste zo af en toe eventjes een rustpauze in.


En ik? Ik heb heerlijk gerend, maar heb de bazen wel steeds in het oog gehouden want ik kende de weg hier niet. Omdat mijn acties in het bos niet zo scherp met de telefooncamera vastgelegd kunnen worden - ik ben gewoon TE snel! - hierbij als bewijs van mijn aanwezigheid een saaie zitfoto, waarbij ik mijn best heb gedaan om ernstig te kijken.


Eenmaal thuis hoorden we dat de dierenarts de uitslag van het onderzoek naar Nalla haar bult op de voicemail had ingesproken. Het bleek toch een kwaadaardige bult te zijn, dus dat was niet zulk fijn nieuws. Maar gelukkig waren de snijranden van het deel dat is weggesneden schoon, dus als het goed is kunnen die slechte cellen hun werking niet doorzetten. Nu maar hopen dat dit een eenmalig iets was, en dat ze weer met een schone lei begint!

Mellow is weer wakker!

Vanmorgen om 8.30 u is Mellow in een diepe slaap gegaan voor zijn geheime operatie. Alles is goed verlopen gelukkig! Om 10.30 u waren Chantalle en Jan weer terug met een nog in een halve coma verkerende Mellow. Hij had geen idee waar hij was, dus ik kon mooi interim-roedelleidertje spelen. Daar is niet zoveel van terecht gekomen helaas, er was niet echt een roedel om leiding aan te geven...Nalla was ook nog erg rustig, en Mellow was dus ook in dromenland.

Inmiddels is Mellow weer wakker als vanouds en ik merk wel dat hij gewoon de baas nog steeds is. Maar ik kan hem stiekum wel uitlachen, want hij loopt wel een beetje voor aap. Hij mag zijn wondje natuurlijk niet aanraken, dus zijn ze begonnen met een "mooncollar". Hij kreeg een soort zwemband om zijn nek, maar daarmee kon hij nog makkelijk aan z'n wond likken. Dus kreeg hij een zwarte "lampekap" op, maar ook daarmee kon hij nog gewoon met z'n tong bij de wond. Dus nu loopt hij met een idioot grote lampekap om zijn nek, waarmee hij alles omloopt. Kijk, het ziet er ongeveer zo uit:

Need I say more, hahaha!


Goed, na mijn geklaag van vanmorgen dat ik me verveelde moest ik mee de regen in. Dat vond ik niks erg, gewoon lekker gerend en gevlogen door de bossen. Mellow bleef uiteraard thuis, maar Nalla lampekapje was wel mee...gezellig hoor!






Vanavond nog eventjes trainen (de laatste puppytraining!) en dan zit de tweede vakantiedag er alweer op....

Ziekenboeg

Op dit moment ben ik interim-roedelleider. En da's best een verantwoordelijke taak! Nalla is een paar dagen geleden geopereerd aan haar oor. Het gaat allemaal goed met haar, ze is alleen niet zo vrolijk omdat ze een rare lampekap op heeft...ze ziet er daardoor best raar uit vind ik! Als ze eenmaal in het bos is, dan is ze wel blij. Maar thuis ligt ze maar een beetje te liggen, ze wil ook helemaal niet met me spelen!

Maar goed, zij is niet de enige die even een beetje is uitgeschakeld. Mellow is vandaag ook geopereerd. Ze doen heel geheimzinnig over hem, hij heeft een heel klein sneetje in zijn buik heb ik gezien maar voor de rest willen ze niet vertellen wat er aan de hand is. Flauw hoor, ik kom er toch wel achter! Hij is nu nog diep in slaap, ik mag ook niet bij hem.

Nou en daar komt nog eens bij dat het stortregent en onweert. Kortom: IK VERVEEL ME!!! Ik wil spelen en rennen!

Goed, ik ga nog maar eens even heel aandachtig en keurig naar de bazen kijken, om ze over te halen om iets met mij te doen. Want interim-roedelleider zijn is eigenlijk niks aan als de flatcoats zo suf zijn!

Operatie Nalla

Nee, dit is geen codenaam voor een geheimzinnige operatie van een of andere top secret undercover 24-achtige groep om de wereld te beschermen tegen een aanval met een nieuw griepvirus...mijn vriendin Nalla is afgelopen donderdag onder het mes gegaan. Chantalle had een paar weken geleden gezien dat er een wrat-achtig bultje op haar oor zat. Deze was in een paar weken tijd best flink gegroeid. Zeker gezien de gevoeligheid van Flatcoats voor kanker is het bultje afgelopen week dus weggehaald. Gelukkig is het allemaal goed gegaan. Nalla sliep heel rustig in en werd ook weer heel rustig wakker, terwijl Jan bij haar was.

De bult is opgestuurd voor onderzoek. Verder heeft de dierenarts ook meteen een echo gemaakt van haar buikholte, omdat Nalla niet zo veel energie heeft op het moment. Ook daar was alles goed, nieren, lever en milt zagen er prima uit. Omdat ze toch diep in slaap was zijn er meteen foto's van haar heupen gemaakt. Enerzijds goed nieuws, want er ze heeft geen artrose. Anderzijds was wel te zien dat de komvorming niet zo geweldig is en het gewricht ook niet zo mooi aansluit. Maar niks waar ze later last van hoeft te krijgen, zolang Jan en Chantalle er maar voor zorgen dat ze goed bespierd blijft van achteren.

Tot nu toe blijft de pleister op haar oor goed zitten. Alleen vanmorgen vroeg, toen al het gras - wat op sommige plaatsen erg hoog staat - nog hartstikke nat was, en Nalla het nodig vond om er doorheen te racen, is het toch een beetje gaan bloeden. Waarschijnlijk omdat het wondje door de pleister heen nat is geworden. Maar goed, de operatiewond is weer gestold dus voorlopig moet ze even door het leven met een rode pleister. Over twee dagen mag hij er af, dan kunnen Jan en Chantalle zien hoe het ervoor staat.

Kijk, dit was de bult die op de rand van haar oorflap zat (best een beetje griezelig):

Nalla is gelukkig heel vrolijk, misschien wel vrolijker dan toen ze de bult nog had. Al kijkt zie hier wel een beetje sip...

Aanstaande dinsdag schijnt Mellow ook naar de dierenarts te moeten voor een ingreep. Maar Chantalle en Jan doen er nog heel geheimzinnig over wat dat is. Als ze het erover hebben fluisteren ze alleen maar...ik hou het goed in de gaten!

Kijk es hoe mooi ik word!

Vandaag is de borstel weer door m'n vacht gegaan, en het gaat echt keigoed! M'n nieuwe vacht glimt, ik heb geen kale plekjes meer, en m'n rug heeft nu voor een groot deel z'n nieuwe kleur bruin. Er zit nog wel wat dor haar tussen, maar het gaat de goede kant op. Meer naar beneden zit nog wat meer dor haar. En m'n staart begint nu ook de goede kleur te krijgen. Maar de mooiste vacht zit op m'n billen. Daar is het verharen ook begonnen, dus dat zal wel de kleur zijn die ik helemaal krijg.

Eerst een foto hoe ik er twee weken geleden uitzag:

En dit was ik vanmiddag:







Nu alleen nog een beetje aankomen...ik krijg echt veel eten, maar blijkbaar verbrand ik met al m'n gedraaf in het bos ook zoveel caloriën dat het niet echt te zien is. Vind ik niet erg, ik vind eten bijna het leukste dat er is en dan krijg ik gewoon nog meer hoop ik!

Gisteren de één na laatste puppytraining gehad. Nou vond ik het zaterdag tijdens de afsluitende training van Nalla en Mellow supergaaf, maar ondanks dat daar deels dezelfde mensen waren vond ik de puppytraining weer niks aan...Jan heeft de hoop opgegeven dat het daar nog goed komt geloof ik! Ik heb m'n oefeningetjes gedwee gedaan, zolang de trainers niet te dicht in de buurt kwamen. Ach, verder maak ik er maar niet teveel woorden aan vuil denk ik. Ik ga nog even van m'n nieuwe vacht genieten!

Superdag!

Zaterdag was de afsluitende dag van de appporteertraining van Nalla en Mellow. Er was een onderlinge "wedstrijd" tussen alle hondjes die daar trainen. En wat een superdag was het! Ik ben van 's ochtends half negen tot vier uur 's middags mee op pad geweest, en het was alleen maar leuk! Ik heb geknuffeld met Martin, maar dat is niets nieuws. Martin vind ik vanaf het begin al leuk. Maar, en nu komt het, ik heb zomaar toenadering gezocht tot allerlei mensen die ik steeds een beetje eng vond. Hedwig, de trainster van Chantalle en Jan van wie ik ook puppytraining krijg, heb ik eens goed van dichtbij bekeken. We zaten na afloop van de dag op het terras en ik klom zomaar bij haar op schoot. Ook bij Mylène, de vrouw van trainer Ruud, heb ik even op schoot gezeten. Jeremy, dierenarts maar normaal gesproken ook deelnemer aan de training (dit seizoen even niet), mocht me van top tot teen bekijken en bevoelen. En zo waren er nog meer mensen waarbij ik me gewoon heel relaxed heb gedragen. Tussen de proeven door, waar ik aandachtig heb toegekeken, mocht ik lekker rennen met de andere honden, en die waren ook allemaal leuk. Kortom, dit was wel een van mijn topdagen tot nu toe!

Ik heb alle proeven met veel aandacht gevolgd.

Nalla en Mellow hebben het best goed gedaan. Mellow heeft zijn B-diploma, net als vorig jaar, weer gehaald. Dit keer met één puntje meer dan vorig jaar (67 punten). Het hing er nog even om, want het "volgen" deed ie traditiegetrouw als een slome duikelaar. Maar de keurmeesters hebben hem het voordeel van de twijfel gegeven.

Mellow helemaal klaar voor het markeerapport.

En hier een modelapport van Mellow (kort apport).

Nalla had haar B-diploma, ook net als vorig jaar, niet gehaald. Ze is niet zo in vorm, een beetje sloom en onzeker, daarom ging het "verloren apport te land" (nog net een zesje) en het "verloren apport over diep water" (0 punten) niet zo goed.

Nadat alle proeven waren gedaan hebben twee honden die op A-niveau trainen, waaronder de Golden Retreiver van Hedwig (Terra) als demonstratie voor de andere voorjagers nog een sleep gelopen. Maar toen was bij mij even het licht uitgegaan, het was een lange dag.

Een klein tukje tussendoor.

Ik was niet de enige staande hond; er deden ook een draadhaar Viszla (die ik stiekum wel erg leuk vond!) en een Weimaraner mee. Misschien kom ik ze over een jaar wel tegen bij de training, als ik erg mijn best doe!

De dag eindigde een beetje in mineur; onhandig als ik af en toe ben stootte ik mijn voet hard tegen een van de drempels in huis. Ik moest een van de katten even achterna (eigenlijk zwaar verboden) en dan zie je dus dat dat soort gedrag meteen wordt bestraft. Ik heb de hele avond mank gelopen, maar de nachtrust heeft m'n voet goed gedaan. Ik heb nergens meer last van gelukkig!

Trainingskamp

Tenminste, daar lijkt het soms wel op! Ik heb deze week weer twee trainingen gehad. Eerst dinsdag bij Ruud en Hedwig. Chantalle en Jan zijn daar begonnen met reduceren en deduceren ... dat klinkt best gestudeerd vind ik zelf, wat ik bedoel is dat ze nog steeds proberen uit te vinden waarom ik het bij de puppytraining niet zo naar m'n zin heb, en bij de instroomcursus wel. En afgelopen dinsdag zijn ze daarom begonnen om één van de mogelijke redenen die ze hadden bedacht uit te sluiten. Namelijk dat ik trainen met Chantalle leuker vind dan trainen met Jan. Conclusie van dit niet echt wetenschappelijke onderzoekje is: NEE. Nou ja dat wist ik natuurlijk al, maar zij nog niet. Dinsdag heeft Chantalle namelijk met me getraind, en ik vond de training er niks leuker om. Ze hadden zelfs Nalla en Mellow meegenomen omdat ik rondom hun altijd wat vrijer ben, maar ja ik moest het daar toch mooi in m'n eentje doen toen puntje bij paaltje kwam. Qua m'n best doen zat het wel snor, ik heb alle oefeningetjes keurig gedaan al zeg ik het zelf. Naast dat was het enige positieve puntje dat ik aan het einde van de training een heel klein beetje toenadering zocht tot de flatcoatpup van Dianne - bij haar voel ik me sowieso wel redelijk oke. Benieuwd hoe ze hun onderzoek volgende week voortzetten!

Gisteren was het weer de dag van de instroomcursus bij Exarcio. En ik liep weer 100% relaxed mee naar binnen, ik voel me daar gewoon op m'n gemak. Die blaffende herder doet me erg denken aan vroeger, toen ik nog in Belgie woonde en daar met blaffende honden omringd was. Ik heb er niks van in ieder geval. De andere hondjes zijn ook cool, vooral een zwarte kruising van niet terug te herleiden ouders (iets met bouvier en labrador misschien?) vind ik erg leuk. Dat laat ik overigens niet blijken door wild te doen en haar uit te dagen, maar door dicht bij haar te gaan staan, waarbij zij mij mag onderzoeken en ik haar.

Chantalle en Jan hebben daar het tweede deel van hun onderzoekje gedaan, want Jan heeft met me getraind. En dat ging net zo goed als vorige week met Chantalle. Dat sloot dus goed aan bij wat ze na de puppytaining al hadden bedacht: mijn angst tijdens de training ligt niet aan hen. Ik heb m'n oefeningen weer keurig gedaan; zitten, af, staan, volgen, blijven (liggend en zittend). Alleen het voor komen ging niet zo. In het bos luister ik heel goed naar de fluit. Als die fluit gaat weet ik dat ik iets lekkers krijg, dus - vreetzakje als ik ben - dan kom ik meestal altijd zeg maar. Nu stond ik bij Martin, die speelde voor vasthoudpaal, en toen Jan afstand had genomen en op de fluit blies, moest ik Martin nog even verder onderzoeken. Ik hoorde de fluit wel, zag Jan ook wel staan, maar first things first. Toen ie ook nog "kom voor" ging roepen ben ik maar naar hem toegegaan. Natuurlijk wel even laten zien dat ik keurig voor kom zitten! We hebben het nog een keer geoefend, maar deze keer bleef ik nog langer zitten. Martin besloot me een handje te helpen en pakte de riem weer vast die hij al had losgelaten ... nou daar schrok ik dus wel even van, ik neem graag alleen zelf het initiatief om mensen te onderzoeken. Als ze mijn kant op lopen vind ik niet altijd leuk. Dus Martin heb ik vanaf toen ook goed in de gaten gehouden, maar er was daarna geen reden meer om te schrikken van hem.

Martin heeft overigens weer veel aan alle bazen verteld over het opvoeden van honden, bijvoorbeeld over het verschil tussen dominantie en ranghoogte. Ik ben geen dominante hond, maar probeer natuurlijk, zoals elke hond, hogerop te komen door de bazen en Nalla en Mellow af en toe te testen. Dan doe ik net of ik speels ben, en dan bijt ik bijvoorbeeld in de riem, of in hun polsen, en bij Nalla en Mellow in hun nek. Of ik doe net of ik ze niet hoor als ze m'n aandacht willen hebben. Met het doel om te kijken hoe ver ik mag gaan. Want hoe hoger in de rang, hoe meer ik te zeggen heb in huis! Tot nu toe kom ik nog niet veel verder, maar ik blijf het proberen!

Mazelen? Vlekgriep? Alopecia?

Nee hoor, gewoon de rui die nu echt in alle hevigheid is losgebarsten. Om het simpel te zeggen: ik zie er niet uit! Of het nou komt doordat ik vroeger veel buiten heb geleefd, ik weet het niet, maar ik heb me daar een partij wol in m'n vacht! Zeldzaam gewoon! Vandaag heeft Chantalle me op de trimtafel gezet om er maar eens een boel uit te halen. Nou en er kwam voor mijn doen - toch een kortharige hond waar normaal gesproken niet zoveel aan te doen is, vanuit de hondentrimmer gezien - echt een enorme partij haar van me af! Dit is het resultaat van 5 minuten borstelen...

Lekker luchtig is het nu weer, ik merk echt dat ik een jas heb uitgedaan. Ik heb deze week nog twee afspraken staan bij TrimPLUS, hahaha!

Kennismaking met koeien

Vandaag was het zomaar een maandag waarop Jan ook thuis was...best wel raar. Maar dat zijn dan meestal dagen waarop we ergens anders worden uitgelaten dan de voor ons bekende bossen. Zo ook vandaag. De gemeente Oss is zo vriendelijk geweest om langs de Maas van Den Bosch naar Cuijk een zeer lange wandeling van iets van 70 km uit te zetten. En wij hebben daar een klein stukje van gelopen. Maar zoals wel vaker als Chantalle en Jan een uitgezette wandeling volgen, verliep ook deze route een beetje apart. We begonnen langs het water bij Macharen langs een zijtak van de Maas. Al snel konden we niet verder en stonden we op de overgang van die zijtak naar de echte rivier.

De enige mogelijkheid - behalve teruggaan - was om tussen het prikkeldraad door te gaan. Voor de mensen was er een passage gemaakt over het prikkeldraad, omdat het een "struinroute" was. Dat prikkeldraad stond er om koeien tegen te houden. Nalla, Mellow en ik zijn tussen het prikkeldraad door gegaan, met een beetje hulp van de bazen. Dus toen stonden we inene in een weiland met allemaal koeien! En die koeien waren echt nieuwschierig! We hebben het hele stuk weiland langs de rivier, ik denk toch al gauw zo'n 750 meter, iets van 15 koeien achter ons aan gehad! En het stoere was dat ik dat eigenlijk helemaal niet eng vond. Net als Nalla en Mellow.

Nalla heeft nog bijna lopen zoenen met een koe!

Aan het einde van het weiland hadden ze alleen vergeten dat de mensen die erin waren gegaan er ook weer uit moesten. Chantalle en Jan zijn over het hek geklommen, en wij zijn er tussendoor gegaan. Daar hebben we de koetjes dag gezegd.

Het waren vandaag bijna Italiaanse temperaturen! Nadat we half uur over een dijkje en tussen de weilanden door hadden gewandeld, kwamen we gelukkig bij een veld dat meteen aan die zijtak van de Maas lag. Daar konden we even heeeeeerlijk afkoelen!

Toen was er weer voldoende energie om nog even flink achter elkaar aan te racen.

Al met al een - zoals ze hier zeggen - KEIGAVE wandeling!