Schrikdraad, best stom

Ik ben een slimme hond vind ik zelf. Maar er zijn van die dingen, waarbij het kwartje maar niet wil vallen. Neem nu schrikdraad. Een nutteloze uitvinding volgens mij, of een uitvinding om mij de stuipen op het lijf te jagen...en dat laatste is vandaag wederom gelukt.

Ik liep lekker in Herperduin, toen ik op m'n bekende drafje (neus vol met lekkere geuren) die rare draden tegenkwam. De lekkere luchten kwamen van achter die draden vandaan. Dus wat doe je dan? Er onderdoor kruipen in dit geval. KAIKAIKAIKAI! M'n rug raakte die draad, en daar schrok ik onwijs van. Ik blokkeerde volledig en bleef staan....KAIKAIKAI..dit is niet goed dus snel doorgelopen.

En toen stond ik aan de andere kant van die draad. Maar ja, ik wou maar 1 ding en dat was uithuilen bij de baas...dus ik moest weer terug. Weer die draad tegen m'n rug....KAIKAIKAIKAIKAIKAIKAIKAIKAI. Ik vond de rest van de wandeling niet leuk meer.

Thuis was ik wel weer gekalmeerd, misschien dat ik het nu onthoud want het was alweer de vijfde keer dat dit me overkwam...