Daar heb ik sinds gisteren geen last meer van. In een snikhete hal heb ik weer een trainingsuur volgemaakt bij Exarcio, en het ging goed! We waren maar met een klein clubje, 3 honden om precies te zijn. Ik hoorde dat één van m'n trainigsgenootjes, een Sheltie-pup, een pootje op twee plaatsen heeft gebroken! Da's echt zielig! Hopelijk gebeurt mij dat nooit, toch maar een beetje opletten bij mijn volg-het-konijnenspoor-op-volle-snelheid-activiteiten...
Maar goed, die tunnelvrees. Zowel bij de training van Ruud en Hedwig als eerder bij Exarcio durfde ik echt niet door zo'n tunnel. Je weet wel, zo een:
Maar gisteren heb ik alle moed bij elkaar geraapt, en het is me gelukt! Nou wekt dit plaatje misschien de indruk dat ik het al met zo'n bocht erin heb gedurfd, maar dat is voor iets later. De tunnel moest wel worden ingekort tot een meter of twee, maar toen ging ik ook als een speer! Meteen maar een keer of vier gedaan, net zo makkelijk.
Verder heb ik in hetzelfde rondje als waarin de tunnel zat ook een brug als deze getrotseerd:
Ook no problemo meer voor mij, ik ging er soepel en snel overheen.
Verder hebben we vorige week geleerd om een stokje aan te raken met m'n neus. Een beetje een truukje waarvan ik nu nog denk "wat moet ik ermee", maar ik doe het wel braaf want er komt veel lekkers mijn kant op als ik dat doe. Ach af en toe moet je de bazen een beetje hun zin geven, zij blij en ik blij!
Verder ontdek ik de laatste tijd iets bij mezelf waarvan ik niet weet waar het vandaan komt en waar het toe dient...kriebels in mijn buik als ik Nalla zie! Ik word een ietsiepietsie opgewonden van haar zwarte harigheid, zo zeer dat ik gewoon graag bij haar wil zijn! Maar zij heeft daar niet altijd zin in...ik moet maar eens ontdekken wat er nu precies met me aan de hand is, dan zal ik er hier weer over berichten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten