zaterdag 24 april 2010

Laatste blogbericht van Fico ...

Het is april 2010. Fico heeft al een tijdje niets op zijn blog geschreven. Gebeurt er niets meer in zijn leven? Echt wel! Maar het is allemaal niet zo nieuw meer als een jaar geleden. Daarom neem ik even het woord, om te vertellen dat dit stukje het laatste verhaaltje op Fico zijn blog wordt.





Fico is in een jaar tijd van een angstig, onzeker, soms happerig hondje veranderd in een stoere, zelfverzekerde, gekke, energieke en vooral superlieve hond. Het gebrek aan socialisatie en externe prikkels in zijn eerste 6 levensmaanden heeft gelukkig niet geleid tot onherstelbare gedragsproblemen. Fico zal richting "vreemden" nooit het open karakter van onze flatcoats krijgen. Deels is dat inherent aan het ras, deels zal het een restantje verleden zijn dat hij niet kan afschudden. Maar het is prima zo, we kunnen Fico overal mee naartoe nemen, en iedereen kan bij ons over de vloer komen - bij sommigen vergt de kennismaking wat meer tijd dan bij anderen, maar het komt wel altijd goed.






Qua gezondheid gaat het heel goed met Fiek. Bracco-liefhebbers die hem weleens gezien hebben in de afgelopen 6 maanden - bijvoorbeeld bij een van de wandelingen van de Bracco Italiano Club - herinneren zich misschien een veel te magere Bracco, bij wie je de ribben van voor tot achteren zonder moeite kon tellen. Het maakte niet uit hoeveel voer we hem gaven, Fico bleef afvallen. Sinds we via Adjo Westerhuis van WHG dierenartsen voedingssupplementen geven - nu eigenlijk alleen nog maar pro-biotica, Pro Fibre (vezels) en rauw schapenvet (dat was onze eigen toevoeging aan het dieet) - is zijn darmwerking rustiger gemaakt waardoor het eten meer tijd krijgt om opgenomen te worden. Inmiddels weegt Fico, na net aan 27 kg gewogen te hebben, een gezonde ruime 31 kg! Hij is precies goed nu, zijn vacht glanst als een spiegel! Mogelijk zal Fico de rest van zijn leven de vezels moeten blijven eten, maar als daarmee het probleem is opgelost dan is dat helemaal prima toch!



Fico zijn leven is op orde, met als gevolg dat het niet meer zo is dat elke dag een nieuw avontuur is. Vandaar dat dit blog niet meer aangevuld wordt met nieuwe berichten, het is mooi geweest zo! Wij zijn superblij met deze heerlijke hond; helaas is hij qua uiterlijk niet de Bracco geworden die we voor ogen hadden - hij wordt meer dan eens voor een Duitse Staander aangezien, zijn hoofd is niet zo rastypisch - maar ach who cares? Wij hebben hem in een jaar tijd zien worden tot een geweldig lieve hond, die altijd vrolijk is en onbegrensd energiek. We hopen dat wij nog vele jaren van hem kunnen genieten!
Een hartelijke groet, vast ook namens Fico,

Jan Blom

zaterdag 20 februari 2010

DA's ... niet leuk!

De afgelopen weken hebben in het teken gestaan van de dierenarts (DA). Dat soort mens is niet mijn vriend. Ik vind ze eng, of eigenlijk vooral de ruimte waarin ze zitten. Die ruikt naar stress en ellende. Ik herken ze altijd al op afstand, of eigenlijk weet ik al hoe laat het is op het moment dat ik alleen meegenomen word de auto in. Zielig kijken, me verstoppen, het helpt allemaal niks. Mijn brute bazen nemen me gewoon mee.

Goed, in de afgelopen weken ben ik daar dus een aantal keer geweest. Ze vinden me te mager...en dat zou wel eens een beetje kunnen kloppen. Je kunt m'n ribben tellen, m'n ruggegraat en bekken steken een beetje door m'n vel heen. En waar dat aan ligt weten ze niet, want ik eet heel, heel veel voor mijn afmetingen. Nu heb ik laatst een soort sportvoer gehad, erg lekker, maar om nou te zeggen dat ik ben aangekomen...niet dus. Sterker nog, ik ben in de afgelopen maanden 2 kg afgevallen!





Ik ben bij dierenarst Westerhuis geweest. Voor een dierenarts wel een aardige vent hoor. Die heeft me helemaal doorgelicht en volgens mij alle mogelijke bloedonderzoeken gedaan die er zijn. Ik heb er een dag 3 uur gezeten, en Chantalle heeft nog eens een klein uur met hem aan de telefoon gehangen. Uitslag: eigenlijk ben ik 100% gezond! Een enkele kleine afwijking, maar niks om me zorgen voer te maken. Pancreas, schildklier, allemaal dik in orde. Maar ook meneer Westerhuis vindt me te mager, zelfs voor een actieve hond zoals ik. Dus ergens moet er toch iets niet helemaal kloppen. De insteek is nu dat mijn darmen te weinig voedingsstoffen opnemen, of daarvoor teveel tijd nodig hebben waardoor de brokken alweer richting mijn "uitlaat" zijn verplaatst. Dus ik mag heerlijke pillen slikken, we gaan op de homeopatische toer om die darmen een beetje trager te laten werken. Ik krijg vezels (pro fibre), Vitoral D, pro biotica en Nux Fomica druppels. En dat allemaal zou ervoor moeten zorgen dat ik over een week of 10 zo'n 4-5 kg zwaarder ben.

Gelukkig hebben we ook leuke dingen gedaan! Wederom een weekend in de Ardennen geweest, en wederom heerlijk gewandeld! Fijn huisje, mooie omgeving en zowaar min of meer droog weer. Machtig spannende wandeling over een soort bergtoppen gemaakt, ik moest zelfs traplopen! Maar daar draai ik mijn hand niet voor om hoor.



Mellow wist zich weer goed toe te takelen, hij had een hol gegraven waar hij niet meer uit te krijgen was, hij was één met de natuur denk ik.



En die natuur had ook goed haar best gedaan, prachtige ijsklokken langs de waterkant, die zachtjes tingelden in de wind. Gauw weer doen!


zondag 31 januari 2010

Sneeuw, leuk of niet?

Ik ben er nog niet helemaal achter of ik dat witte poeder nu leuk vind of niet...het is koud aan je voeten, je wordt er nat van, maar het is toch ook wel weer grappig spul! We zijn dit weekend zowel op zaterdagochtend als op zondagochtend verrast op best een flinke laag. Ik zakte toch wel tot mijn enkels weg. Eenmaal in het bos is er niks meer aan de hand, dan geniet ik net zoals op de andere dagen. Alleen, ik ruik veel minder dan anders. Het is net of alle konijnen vertrokken zijn! Is op zich niet raar, want ze hebben natuurlijk steeds een koude buik! Daar schijnt het echter niets mee te maken te hebben, maar wel met de koude lucht die minder geur afgeeft. Of zoiets.
Hoe dan ook, ik kan niet anders zeggen dan dat de wereld er gisterenochtend en vanochtend onwerkelijk mooi uitzag. Het bos lijkt wel een sprookjesbos, het geluid is anders. Al met al toch wel tof!

Wat ook wel lollig is, is dat je met dat witte spul ballen kan maken. En laat ik die nu net heeeel erg leuk vinden! Net als Mellow en Nalla trouwens, vooral zij is heel goed in het vangen ervan!




Jammer voor mij is dat ik er bij zulke actiefoto's altijd uitzie alsof ik rechtstreeks uit een horrorfilm ben gestapt...wees niet bang, it's just me!

zondag 24 januari 2010

Zuid Limburg ... geweldig mooi!

De bazen hadden ineens bedacht om maar eens een andere kant van het land op te zoeken. Het werd Zuid-Limburg, en dat was een goeie keuze! We hebben een van de honderden wandelingen die in die omgeving beschikbaar zijn via internet gelopen. We waren in de buurt van Epen en Camerig. Mooie heuvels en heerlijk weer waren de ingredienten van dit uitje. En wij hebben daar volop van geprofiteerd!

Mijn dag kon helemaal niet meer stuk toen we een familie tegen kwamen die in mij zomaar een Bracco Italiano herkenden! Ik, die toch meestal voor Duitse Staander wordt uitgemaakt wegens het ontbreken van wat essentiele Bracco kenmerken, glom van trots! Dat deze meneer Mellow en Nalla even later twee Gordon Setters noemden mocht de pret niet drukken...


Mellow wilde inene tikkertje doen...


Nalla speelde het meisje dat niet van wilde spelletjes houdt....



Met z'n drieen konden we de wereld aan!



Ik ben altijd op mijn bazen gericht ... als ze hun handen in hun zakken hebben zitten!



Dit leek ons wel een leuk vakantiehuisje voor Nalla, Mellow en mijzelf. Voor als de bazen weer met hun campertje op pad gaan!
We hebben een supermiddag gehad, we komen hier zeker snel weer terug!

zaterdag 2 januari 2010

Happy New Year!!!

Gelukkig nieuwjaar voor al mijn Bracco- en andere vrienden! Voor ons begon het jaar super, want we zijn naar Jan's ouder geweest in Zandvoort. Prachtig weer en een mooi strand, we hebben genoten!




Lekker gedold met Nalla, die haar favoriete speeltje zo af en toe moest delen met mij.

Ik kwam ook nog een kwijlgenoot tegen, die deed dat nog beter dan ik!
De zwager van Jan komt uit Maleisie, en deed alweer voor de derde keer een nieuwjaarsduik! Dat vond ik best een beetje raar, zo gauw er een golfje op mij kwam afgerold, vluchtte ik weg. Het water was maar 7 graden! Maar hij had nergens last van geloof ik. Nou ik vond het stoer!
Ik wens iedereen een prachtig 2010!

Bye bye Pippie!

Pippie, de Brahma-kip die in augustus plotseling in de voortuin een kampementje had opgeslagen, is inmiddels uitgegroeid tot een flinke kip. Ze heeft een mooi leven bij ons, en we zijn inmiddels ook allemaal aan elkaar gewend.



In de afgelopen week begon Pippie ineens verdachte geluiden te maken. We schrokken er allemaal eigenlijk van, zowel Nalla als Mellow als ik sloegen even flink aan want dit geluid was nieuw voor ons. Wat bleek? Pippie deed niet langer toktoktok, maar KUKELEKUUUHUUU. En dat een keer of zes achter elkaar. Gelukkig pas om een uur of half tien 's ochtends. De bazen hadden steeds gezegd dat Pippie - wat nu ineens een beetje rare naam was voor een man - alleen kon blijven als Pippie ook een hennetje zou blijven. In een woonwijk een kukelende haan, dat wordt niet gewaardeerd over het algemeen. Gelukkig had de baas van Viko, mijn Bracco maatje, al eens gezegd dat als Pippie toch een haan zou zijn, hij wel een plekje kon krijgen op de kinderboerderij waar hij als vrijwilliger werkt. Dus hebben de bazen aan hem gevraagd of dat nog steeds kon, en jawel hoor.

Dus op oudjaarsdag hebben we afscheid genomen van Pippie. In een doos is hij naar de kinderboerderij gebracht. Ik heb gehoord dat hij daar een prachtige plaats heeft, en alle ruimte om een mooi leven te leiden. Hij heeft daar meteen kennis gemaakt met de andere dieren, waaronder ook een klein haantje die zichzelf helemaal niet zo klein vond. Maar Pippie liet het kaas niet van z'n brood eten hoorde ik...








Prikkeldraad

De bazen hadden de afgelopen week kerstvakantie. En dat betekent vaak dat we op wat minder bekende plekken wandelen. Zo ook woensdag de 30e. Heerlijk gelopen in een prachtig bos, waar ze gelukkig ook konijnen hebben. Plotseling zag ik er eentje vanuit mijn ooghoeken wegschieten. Daar moest ik natuurlijk achteraan! Full speed had ik hem in het vizier, ik hoorde op de achtergrond Chantalle iets roepen, maar dat kon nooit belangrijker zijn dan dat konijn. Totdat ...


Ja inderdaad ... prikkeldraad. Vier rijen hoog, en ik zag het pas toen ik er in hing. In een flits hoorde ik ook nagalmen wat Chantalle uit volle borst had geroepen ... FIEK NEEEEEEE!!! Want zij had het wel gezien.
Tsja, wat ik me herinner is pijn in mijn bek, gelukkig waren de bazen in de buurt en die vingen me op. Want nadat ik me eerst heel cool had gedragen, begonnen mijn knieën toch wel een beetje te knikken. M'n bek bloedde behoorlijk, er zaten sneetjes in m'n tong, de binnenkant van m'n wang en op m'n tandvlees. Met een paar zakdoekjes werd het eerste bloedbad weggeveegd. Het was een fraai plaatje, al dat bloed op de besneeuwde ondergrond. Gelukkig stopte het bloeden vrij snel. Maar de rest van de wandeling ben ik niet meer van de zijde van de bazen geweken. 's Avonds toch nog maar even naar de dierenarts geweest, om zeker te weten dat er geen infectie in m'n bek zou ontstaan. Maar het zag er rustig uit, een anti-bioticum moet ervoor zorgen dat het zo blijft.